نقد و بررسی : منقل سماور زغالی برنجین با قلمزنی سی و سه پل

کافی است چند تکه زغال در تنوره زغال بگذارید، با گداخته‌شدن زغال و بالا آمدن بخارآب، آب موجود در مخزن جوش آمده است. حالا می توانید یک چایی زغالی دم کنید. چایی ، نوشیدنی گوارایی است که زینت بخش همه ی مجالس ایرانیان است. تهیه چایی در  این سماور زغالی برنجین صنایع دستی، گرم کننده محفل و میهمانی شما خواهد بود.

نوآوری سنتی با سماور زغالی برنجین

این سماور برای اولین بار در ایران در “کارگاه صنایع دستی استاد داودی “با این شکل وسبک و سیاق ساخته شده و هیچگونه مشابه در ساختار ندارد.
سازمان میراث فرهنگی در ساخت این سماور نظارت داشته و از صنایع دستی اصفهان به حساب مي آید.

ساختار این سماور زغالی با سماور های موجود  هم در شکل ظاهری و هم در کارکرد به دلیل داشتن رادیاتور برنجی کاملاٌ متفاوت است.

طراحی داخلی سماور به این صورت نیست که منقل زغال در یک طرف وسماور در طرف دیگر قرار گرفته باشد.

عطر و طعم  چایی که با این سماور آماده می شود کاملا عطر و طعم چایی آتشی را تداعی میکند.
سماور فوق دارای ضمانت می باشد و تمام اجزای آن از جنس برنج و مس و نقره می باشد.

این سمار با تمام شدن آب دچار سوختگی نمی شود 

بر خلاف سماور های موجود ، این سماور هرگز با تمام شدن آب (به دلیل جوشکاری مقاوم به دمای بالا) دچار سوختگی نشده و به طبع طعم چایی تغییر نمی کند.
سماور های قدیمی زغالی بود و حمل و نقل و روبراه کردن آنها در سفر و در بیابان امکان پذیربود.

بنابراین خانواده ها در هر فرصتی که می یافتند، نظیر ایام عید نوروز و یا تعطیلات دیگر و به خصوص سیزده بدر وقتی بساط خود را در باغ ها و بستان های اطراف شهر می گستراندند، سماور و لوازم تهیه چای اصلی ترین قلم آن بساط بود.

این منقل سماور زغالی برنجین با قلمزنی سی و سه پل زیبا به دست هنرمندان ایرانی تولید شده و می‌‌توان با آن یک چایی با حال و هوای قدیم دم کرد.

شاید شما هم یکی از کسانی باشید که طرفدار خوردن بهترین آب باشید. اما بهترین آب کدام هست؟
آبی که در سماور های برنجی جوشیده میشود بهترین آب هست. بله! همین سماورهای برنجی .حتی آب را بعد از سرد شدن میتوانید در پارچ های برنجی در یخچال نگهداری کنید.

در طب سنتی برای جذب فلز روی و رفع نیاز بدن با استفاده از آلیاژ برنج که به غیر از فلز روی حاوی فلز مس (که آن هم برای بدن بسیار مفید و لازم می باشد)، سماور، کتری، قوری، قاشق و ظروف آشپزخانه تهیه می کردند تا با استفاده از آنها، نیاز بدن به این فلز مهم برطرف گردد و از عوارض کمبود آن در بدن پیشگیری گردد.

هنر قلمزنی:

شیوه‌ی کار در هنر قلمزنی به این صورت است که ابتدا هنرمند قلمزن طرحی را که باید اجرا شود را با مداد روی سطح فلز ترسیم می‌کند.

در مرحله‌ی بعد داخل یا بیرون کار را با قیر مذاب پر می‌کنند و بعد از اینکه قیر سفت شد، با استفاده از چکش و قلم‌، شروع به اجرای طرح می‌کنند.

ریختن قیر به منظور کج نشدن ظرف یا شکستگی آن بر اثر ضربات چکش و قلم انجام می‌شود.

قلم‌ها انواع گوناگون دارند و بر اساس طرح و نحوه‌ی کار به شکل‌های مختلف ساخته می‌شوند.

هنرمندان چیره‌دست معمولا قلم‌های‌ مورد استفاده‌شان را بر اساس نوع نیازی که دارند، خودشان می‌سازند.

ظروف یا صفحه‌‎های مسطح مسی یا برنجی رایج‌ترین زمینه‌ها برای اجرای هنر قلمزنی هستند و گاهی با لعابی از نقره یا قلع پوشانده می‌شوند.