نقد و بررسی : پادري گبه دستبافت

نقوش ساده‌ی زیبا در کنار رنگ‌های طبیعی با کمک هنر دست هنرمندان بافنده‌ی ایرانی، به خلق گبه‌ای خاص منجر شده است. «پادری گبه‌ی دست‌بافت » طولی در حدود 61 سانتی‌متر دارد و عرض آن تقریبا 54 سانتی‌متر است و فضایی تقریبا نیم‌متر مربع را پر می‌کند.

چله، پود و همچنین پرز آن از پشم بافته شده و تراکم بافت آن به صورتی است که در هر 10 سانتی‌متر مربع 40 رج بافته شده است.

نخ‌های استفاده‌شده در آن هم به صورت کاملا طبیعی رنگرزی شده‌اند. این گبه‌ها شرح‌حال رنگارنگ و منحصربه‌فرد بافنده‌شان هستند. زنان عشایر رها از همه‌ی طرح و نقش‌های شناخته‌شده، پای دار قالی می‌نشینند و جدای از همه‌ی کلیشه‌ها و نقشه‌های از پیش‌تعیین‌شده، دار قالی را مثل بوم نقاشی عرصه‌ی برون‌نمایی حس‌وحال درونی خود می‌کنند و این‌گونه است که گبه‌ها پدید می‌آیند.

گبه نوعی از فرش‌های دست‌باف ایرانی است که به دلیل داشتن پرزهای بلند، نقش‌های بدیع و رنگ‌های دل‌نشین، محبوبیت زیادی دارد. این دست‌بافته توسط زنان عشایری بافته می‌شود و بافت آن منحصر به عشایر لر، قشقایی و بختیاری است. در طرح‌های ساده‌ی آن معمولا نقش انتزاعی بز دیده می‌شود و نقش‌هایی دیگری چون شانه یا نقوش راه‌‎راه یا خشتی از طرح‌های پرکاربرد این دست‌بافته هستند.

جنس تار گبه معمولا از موی بز است و برای پود آن از پشم گوسفند استفاده می‌شود. بافت گبه همانند قالی، روی دار افقی انجام می‌شود و تفاوت آن با قالی در پرزهای نسبتا بلند و طرح‌های ذهنی آن است. مرغوب‌ترین نوع پشم برای بافت انواع قالی و گبه، پشم دام‌های دامنه‌های انتهای زاگرس در استان فارس بوده که لطافت و استحکام آن زبانزد خاص و عام است.